Vandaag was het best even rijden. We verlieten de staat Maine en gingen naar New Hampshire. Het doel was de White Mountains. Dit is een bekend vakantiegebied, zowel in de winter (skiën) als zomers. We wilden het direct goed aanpakken dus reden we wel 100 kilometer om teneinde eerst langs het visitors centrum te gaan en informatie te verzamelen. Nu, dat was ongetwijfeld de deceptie van de vakantie. Het centrum werd bemand door vrijwilligers. Daar is bijna nooit iets mis mee, maar nu werkte het voor geen meter. We wilde weten wat de mogelijkheden waren omwandelingen van 4 a 5 uur te maken. De man die ons hielp was de 80 genaderd zo niet gepasseerd en had echt niet meer voor dit soort taken moeten worden ingezet. Hij begon zijn verhaal drie keer opnieuw en herhaalde de rest, kon de kaarten zelf niet meer lezen en begon dan maar weer van voren af aan. Na misschien wel een half uur (zo lang voelde het zeker!!) wist ik er een eind aan te breien. Inmiddels stonden er tien mensen achter ons te wachten, zielig!
Daarna zijn we maar doorgereden naar de camping, want het werd al wat later. Maar goed ook, want we kwamen in Chocorua (daar zitten we in de buurt) zowaar in een echte file terecht. Het is een echt vakantieoord met honderden hotels, motels, restaurants, enz. op een kruising van twee wegen. De man die daar de stoplichten heeft afgesteld zou hier elke dag verplicht 10 keer langs moeten rijden.
Wat we hier gaan doen is dus nog wat twijfelachtig, maar inmiddels zitten we voor het eerst in misschien wel 5000 kilometer niet meer aan de kust, maar in de bergen en in het bos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten