donderdag 6 augustus 2009

Dindsdag 4 augustus. De Cabot trail.

We overnachtten in Baddeck, alwaar Alexander Graham Bell heel veel jaren heeft gewoond. Er is een museum over hem, waar we besloten even binnen te wippen. Zo vaak kom je immers niet bij de uitvinder van de telefoon in de buurt. Stipt om 9 uur waren we er, want het eigenlijke doel was een deel van de Cabot trail te gaan doen. Nu, het werd heel wat meer dan even, want Bell bleek heel wat meer uitgevonden te hebben dan alleen de telefoon. Die had hij al op 26 jarige leeftijd bedacht, waarna hij als welgesteld heer zich in allerlei andere onderzoeken stortten. Fascinerend waaraan die man allemaal nog meer heeft gewerkt. Het eerste vliegtuig dat daadwerkelijk vloog in Canada, het eerste hydrofiel vaartuig dat werkte. Hij verbeterde de grammofoon van Edison waardoor het een werkbaar instrument werd en nog veel meer. Maar, wat hij zelf altijd het belangrijkste heeft gevonden, hij heeft onnoemelijk veel betekent in het leren praten van doven. Dat was ooit zijn achtergrond. Na twee uur hebben we er ons losgerukt, het is echt een geweldig museum.

Onze eerste uren Cabot trail zijn uitstekend bevallen. Al veel mooie baaien en kliffen gezien en er de eerste wandeling gemaakt. Voor de ingewijden, de Skyline trail. Eerst schrokken we wel een beetje toen er tientallen auto’s geparkeerd stonden en we op het eerste deel van de wandeling net niet in file liepen, maar toen we de lange route terug namen kwamen we vrijwel niemand meer tegen. Volgens de boeken kan je hier walvissen, Moose en arenden zien. Lang leek daar niets van terecht te komen, maar opeens stond er een Moose vlak naast het pad. Weliswaar opnieuw een vrouwtje, maar…. Even later konden we ook nog Pilot Whales zien, althans een beetje, want het was honderden meters onder ons. Per saldo mooie wandeling, en op weg naar de camping stond er naast de weg, opnieuw een Moose. En nu wel een mannetje met een geweldig gewei. Helaas konden we het fototoestel al stoppend en manoeuvrerend met de camper niet goed in stelling brengen, maar gezien hebben we hem wel!

We staan op een camping in het Nationale Park en werden uitgenodigd om vanavond toch beslist bij het kampvuur te komen. Omdat velen er met klapstoel naar vertrok voelden we ons ook wel een beetje geroepen te gaan. Gelukkig waren we aan de late kant en kwamen we op de achterste rij te staan. Het kampvuur stelde weinig voor, maar het bleek een soort act door twee kampwachten te zijn die sterke verhalen van de Acadien in twee talen door elkaar vertelden (onbegrijpelijk) en daarnaast kregen we nog een printout van de liedjes die we gingen zingen. We zouden nog warme chocolade melk krijgen ook, maar die hebben we niet gehaald. Zodra het kon zijn we in rook opgegaan.

Posted by Picasa

Geen opmerkingen:

Een reactie posten