Maandag 24 augustus. De laatste dag

Omdat we een late checkout wisten te regelen hadden we ruim de tijd om nog een laatste keer de stad in te gaan. De openbare bibliotheek en vooral het Massachusetts State House stonden op het programma.

Vooral dat laatste bleek een bezoek meer dan waard, mede doordat je met een tour echt in de vergaderkamers van de Senate en Congress van de staat kon komen, in een gebouw dat druipt van de Amerikaanse geschiedenis. Nog even lunchen en dan op ons gemak met de taxi naar het vliegveld. Opnieuw bleek dat het weer ons deze trip per saldo heel gunstig gestemd is geweest. Hurricane Bill kwam langs, op onze laatste camping regende het 10 centimeter in een etmaal, maar wij hebben het steeds droog gehouden. Echter, toen we uitstapten op het vliegveld begon het toch te regenen! Uiteindelijk konden we door de immense regenbuien pas een uur later dan gepland vertrekken en moesten we nog van startbaan veranderen.

Canadezen en Amerikanen klaagden steen en been over het weer, de koudste maanden sinds registratie, de natste zomer in 45 jaar, enz, enz.

Dan zijn wij er met pakweg twee dagen echt slecht weer, heel mooi doorheen gerold.

Ondanks de vertraging bij de start toch op tijd aangekomen, dat krijg je als je een hurricane als staartwind hebtJ

Het was weer een mooie tocht, alle lezers bedankt voor de aandacht.

Zondag 23 augustus. Mooie en leuke stad, Boston.

Vanochtend begonnen we met een hop on hop off rondrit door de stad. Het eten in Legal Seafoods was mij gisteren niet geheel goed bekomen, dus we “hopden” pas in de tweede ronde off. Dat was in Cambridge aan de andere kant van de rivier, waar we de Metro namen naar Harvard Square om er een kijkje te nemen bij de Harvard Universiteit. Nu, dat is een absoluut indrukwekkende verzameling van faculteiten en campussen op een immens groot terrein. Het ene gebouw is nog imponerender dan het andere. Daarna terug naar Boston, waar we door Beacon Hill gezworven hebben, een mooie woonwijk met grote huizen. De straten hebben hier nog deels gasverlichting!

Vervolgens het deel gelopen van de freedom trail dat we gisteren nog niet hadden gehad, en het was alweer na vijven. Na enig wikken en wegen besloten we sportief terug te lopen naar het hotel, ongeveer een uur.

We wilden de reis afsluiten zoals we hem begonnen waren, met een echte Amerikaanse hamburger. Tegenover het hotel is een tent die ons aangeraden was, dus daar naar toe. Eenmaal binnengekomen was het er zo’n donkere en lawaaierige boel dat we besloten direct rechtsomkeer te maken. Hier geen hamburgers voor ons, hoe lekker ze ook mogen zijn.

Weet je wat, aldus Cora, we nemen een taxi naar het Hard Rock Cafe. Dat heb ik ergens in de stad gezien. Na enige omzwervingen, omdat het van locatie veranderd was hetgeen de chauffeur ontgaan was, stonden we vrijwel op de plaats waarvan we anderhalf uur tevoren besloten hadden terug te lopen naar het hotel…. Handig die Kooghen hè.

Morgen terug naar huis.

Zaterdag 22 augustus. Naar Boston.

Om half zeven liep de wekker af, want we hadden afgesproken de camper vroeg in te leveren. Om kwart over 9 zou een vervoersbedrijf ons ophalen en naar Boston brengen. Wel bijna 70 kilometer weg, maar zo konden we nog een ruime dag Boston doen. Het inleveren van de camper verliep soepel, maar taxi hoomaar. Na nogal wat bellen vanuit de verhuurder, kwam hij om 9.45 eindelijk opdagen. Voor 11 uur zaten we op onze kamer die we na enig onderhandelen zo vroeg hadden weten te krijgen en snel daarna de stad in. Boston heeft zeker zijn wolkenkrabbers, maar heeft heel veel oude gebouwen weten te bewaren. Voor Amerikanen is de stad overladen met historie, want de Amerikaanse revolutie tegen de Engelsen ontstond hier. Er is een hele route uitgezet, de FreedomTrail, die langs allerlei plaatsen voert van historisch belang. Deels hadden we ervoor gekozen om deel te nemen in een door een gids begeleide wandeling. Een gids zou ons nadere uitleg geven over de historie, architectuur etc. van de belangrijkste plekken. Helaas viel dat wat tegen. Het meeste dat ze te vertellen had wisten we al wel zo ongeveer. Maar goed, zo gaat het nu eenmaal zo af en toe. Daarna hebben we zelf de rest van de trial gelopen, echt leuk. Om half zeven kwamen we aardig uitgewoond bij het restaurant van vanavond. Voor de ingewijden “Legal Seafoods”, wellicht het meest beroemde Seafood restaurant van de US. Dat hadden we al dagen geleden via internet gereserveerd en dat was maar goed ook, want er stond een tientallen meters lange rij te wachten om een tafeltje te krijgen. Wij niet! Opnieuw hebben we ons op de schelpdieren gestort, zo vaak krijg je die niet, nietwaar. De hoeveelheid was voor ons absoluut niet weg te werken, we moeten kennelijk nog werken aan het verkrijgen van een Amerikaanse maagomvang. (Hetgeen helaas veel te veel Amerikanen wel is gelukt want je ziet hier dikke mensen….)

De volgende twee dagen worden wat spannend. De eerste Tropische orkaan van het seizoen komt richting de US en waar komt hij aan land?? Massachusetts! Noem je dat tropisch? Kennelijk wel, vrijwel nooit komen ze zo noordelijk, maar wij lopen er zomaar tegen aan. Nu zijn orkanen notoir moeilijk te voorspellen, laten we hopen dat deze rechtsomkeert maakt.

Wordt vervolgd.

Vrijdag 21 augustus. Pakken en poetsen.

Vandaag stond geheel in het teken van het pakken en poetsen. Morgenochtend leveren we de camper in en gaan we naar Boston.

We hebben wel in stijl afscheid genomen van het kamperen, want Cora spotte een pracht plekje, dat ook nog voor de gehele periode beschikbaar was. Een kampeerplek met terras, waar vindt je dat?

Vandaag was het wel even afzien, want de zomer is hier nu eigenlijk pas echt losgebarsten en het is buitengewoon warm en drukkend. Maar alles is weer op orde.

Donderdag 20 augustus. Kaap Kabeljauw.

Eigenlijk betekent Cape Cod niets anders dan Kaap Kabeljauw, maar als je er echt in rondrijdt voelt het toch iets anders. Het plan was om vandaag eerst een wandeling te gaan maken op het schiereiland en daarna de Zuidkust van Cape Cod te gaan bekijken. In Nederland zou je je wel even bedenken voordat je 120 kilometer rijdt om een wandeling te maken, maar hier is dat bijna om de hoek. Gezien de af te leggen afstand stopten we onderweg voor koffie, en toen bleek het al bloedheet te zijn… De wandeling ging door duinen en via stranden. Geen millimeter schaduw! Wat te doen?? Nu in dat soort moeilijke situaties zijn we op ons bestJ We improviseren!

We laten de wandeling schieten en besluiten een aantrekkelijk restaurantje te vinden voor de lunch terwijl we de zuidelijke kust volgen.

Het eerste deel van de kust was echt imponerend voor wat betreft de schitterende landgoederen (zie foto). En toen vonden we ook nog een prima restaurant, waar we heerlijke geluncht hebben. De terugweg zou nog zo’n 90 kilometer langs de kust vergen. Als je wilt weten hoe we daar bijna vijf uur over hebben gedaan, moet je dat maar eens aan Cora vragen. We zitten nu bij het kampvuur en morgen wordt het inpakken en schoonmaken. Niet erg, want het is mooi geweest. Zaterdag nog voor twee dagen naar Boston.

Woensdag 19 augustus. Cape Cod.

Vanochtend bleek tijdens het internetten dat er in Nederland tropische temperaturen heersen en er 60 kilometer file voor de stranden stonden.

Ons bleek vandaag zo ongeveer hetzelfde te wachten te staan.

We begonnen een uitermate mooie tocht te maken langs wat ooit de belangrijkste weg door het gebied was en waarlangs dus al 150 jaar of meer gebouwd is. Bedenk, 150 jaar is hier stokoud!

Veel dorpen en de meest uiteenlopende grote en kleine huizen, oude bomen en ook tuinen waaraan meer aandacht is besteed dan er een gazon van te maken en een motormaaier aan te schaffen. Wel buitengewoon warm, wat het de rest van de dag is gebleven.

Na het middaguur kwamen we aan in het “echte” Cape Cod, de landtong die vele tientallen kilometers de oceaan insteekt. Het is deels een Nationaal Park en vooral een heel gewild toeristengebied, want het heeft de mooiste stranden van Massachusetts. Heel Boston leek er vandaag op af te komen, want we hebben bijna een uur in de file gestaan. En dan te bedenken dat we weken lang nauwelijks andere auto’s hebben gezien.

Ik heb het – stoïcijns als altijd – gezien als een oefening in geduld ter voorbereiding op de terugkomst in NL. Geen onvertogen woord!

Na die file konden we goed doorrijden en hebben we het gehele gebied verkend. Het bestaat uit een vele kilometers lange lijn van duinen, met in hun beschutting een achterland dat van een enkele kilometer tot misschien wel tien kilometer breed is. We hebben de plek bezocht waar Marconi in 1902 de eerste draadloze trans-Atlantische telegraafverbinding tot stand bracht en er in de omgeving een leuke wandeling gemaakt. Aan de plek waar de beroemde Pilgrim Fathers aan land gingen (deels in Delfshaven ingescheept) zijn we voorbijgegaan. Met hun komst in 1620 behoorden ze tot de allereerste settlers, maar er is ter plekke niets te zien.

De terugreis verliep vlotter, maar uiteindelijk waren we pas na zessen weer terug op de camping.

Dinsdag 18 augustus. Naar Boston.

We hebben aardig wat van de White Mountains gezien en willen verder. Omdat de totale trip iets sneller is verlopen dan gedacht hebben we twee dagen “over”. Die dagen gaan we doorbrengen in de omgeving van Boston, Cape Cod bijvoorbeeld. Maar, volgens Cora moesten we eerst nog 100 kilometer omrijden om naar St.Johnsbury te gaan, ten einde daar de “hemelbestormende kerk” te bekijken. Nu, dat moet dan ook wel de foto van de dag worden nietwaar. (Wijdhoeklens, met je buik op het gras, dan wordt het nog watJ) Het einddoel vandaag was Middleboro, dat ligt vrij ver ten zuiden van Boston, maar is de plek waar we de camper aan het eind van de week moeten inleveren. We besloten om dwars door het centrum van Boston te rijden. Ondanks de forse verkeersdrukte is dat soepel gelukt, helaas bleek het grootste deel van het traject uit tunnels te bestaan en hebben we van dat deel van de stad nog weinig gezien.

Morgen eerst Cape Cod.