Ons bleek vandaag zo ongeveer hetzelfde te wachten te staan.
We begonnen een uitermate mooie tocht te maken langs wat ooit de belangrijkste weg door het gebied was en waarlangs dus al 150 jaar of meer gebouwd is. Bedenk, 150 jaar is hier stokoud!
Veel dorpen en de meest uiteenlopende grote en kleine huizen, oude bomen en ook tuinen waaraan meer aandacht is besteed dan er een gazon van te maken en een motormaaier aan te schaffen. Wel buitengewoon warm, wat het de rest van de dag is gebleven.
Na het middaguur kwamen we aan in het “echte” Cape Cod, de landtong die vele tientallen kilometers de oceaan insteekt. Het is deels een Nationaal Park en vooral een heel gewild toeristengebied, want het heeft de mooiste stranden van Massachusetts. Heel Boston leek er vandaag op af te komen, want we hebben bijna een uur in de file gestaan. En dan te bedenken dat we weken lang nauwelijks andere auto’s hebben gezien.
Ik heb het – stoïcijns als altijd – gezien als een oefening in geduld ter voorbereiding op de terugkomst in NL. Geen onvertogen woord!
Na die file konden we goed doorrijden en hebben we het gehele gebied verkend. Het bestaat uit een vele kilometers lange lijn van duinen, met in hun beschutting een achterland dat van een enkele kilometer tot misschien wel tien kilometer breed is. We hebben de plek bezocht waar Marconi in 1902 de eerste draadloze trans-Atlantische telegraafverbinding tot stand bracht en er in de omgeving een leuke wandeling gemaakt. Aan de plek waar de beroemde Pilgrim Fathers aan land gingen (deels in Delfshaven ingescheept) zijn we voorbijgegaan. Met hun komst in 1620 behoorden ze tot de allereerste settlers, maar er is ter plekke niets te zien.
De terugreis verliep vlotter, maar uiteindelijk waren we pas na zessen weer terug op de camping.
hoop niet dat jullie hetzelfde lot is beschoren als nu bij ons: wind, regen, onweer en temperatuur vanuit limburg gezien 12 graden omlaag , behouden terugvlucht
BeantwoordenVerwijderengr Roy
roy