Om 5 uur liep de wekker af, opnieuw niet nodig want ik was al wakker.
Nog ver voor de uiterlijke 6 uur waren we bij de ferry. We hadden ervoor gereserveerd, maar dat bleek absoluut niet nodig. Hij was nauwelijks half vol, maar wat wil je op dit tijdstip. Dit tijdstip gaf als troost wel de gelegenheid mooie plaatjes te schieten van de zonsopgang.
De overtocht naar Manitoulin Island duurde bijna twee uur, waarbij we langs leuke eilandjes en vuurtoren kwamen. We kwamen aan land in een gat van niks en begonnen aan de door ons uitgestippelde rondrit. Nu, dat viel wat tegen. Uiteindelijk was het nogal saai, veel bomen afgewisseld met weilanden en af en toe een vleugje water. Aardig, maar we hadden meer verwacht. De rit vanaf het eiland naar onze huidige plek Parry Sound was eigenlijk leuker omdat je langs honderden idyllische plekjes reed. Deze bestonden steevast uit een klein watertje met waterlelies, omzoomd door grote stenen met hier en daar wat goed geplaatste bomen en struiken. Helaas konden we nooit stoppen, zodat ze alleen op onze eigen harde schijven geregistreerd staan. Inmiddels regent het, het plan is om morgen een boottocht langs de duizenden eilanden in het meer te maken. We duimen dat het weer dan beter zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten