Gisteren waren we tegen het einde van de dag de Gaspesie binnengereden. Dat is de top van de grote landtong die ten zuiden van de mond van de St Lawrence rivier ligt. Vanochtend werden we door een zonnetje gewekt, dat is al in gen dagen gebeurd. Maar, we hebben kennelijk een ietwat masogistische inslag, want we trokken de bergen in naar het Gaspesie Nationaal Park. Dat wil je toch ook zien als je zo dichtbij bent, nietwaar? Weg zon!
De bergen hier reiken tot zo’n 1300 meter. Niet al te hoog, maar toch wel verrassend op 40 kilometer van zee. We hebben er een wandeling naar de top van een wat lagere berg gemaakt en onze eerste Moose (eland) gespot!! Helaas geen mannetje met imposant gewei, maar madam had wel een jong. Niet dat je daar veel van kon zien, want het beest kwam nog nauwelijks boven de varens uit. Leuke wandeling. De tocht naar en van het startpunt bleek nog een hele bevalling te zijn, een ongeplaveide “wasbord” weg. Harder dan 20 km kon je niet en dan is 9 kilometer ver.
Na het NP terug naar de kust, waar ons nog een 250 km tocht restte.
Het weer was er nog steeds goed, dus genoten we van alle baaien en baaitjes en de vele kleine dorpjes. Helaas begon het om 3 uur weer te regenen, soms nog fors ook. Echter, we hadden voor de zekerheid een camping gereserveerd, dus ga je door. Het was vandaag verbluffend te constateren hoe eenzijdig het toerisme hier is. We zien - op een heel enkele uitzondering na – uitsluitend auto’s uit Quebec. Laten we er geen misverstand over laten bestaan, het is echt een toeristengebied. Maar kennelijk blijven Franssprekende Franssprekenden opzoeken en is het overige deel van het land niet van plan naar een gebied te gaan waar men veelal uitsluitend Frans spreekt.
De rest van de middag was een wat moeizame tocht door slecht weer en vaak ook nog over slechte wegen. De 250 kilometer voerde geheel langs de kust, met hier en daar best mooie plekjes. Maar, het landschap is duidelijk minder ruig dan we eigenlijk hadden verwacht.
Een paar kilometer voor de camping werd het droog en brak zowaar de zon - met regenboog - door. Bij de camping aangekomen leek het alsof wij de eerste droge periode in dagen meebrachten, want het is hier bijna een moeras. Hopelijk komen we morgen weer weg.
Inmiddels is de mist weer over ons neergedaald, nog even en we gaan dat nog missen ook!
De hele dag bleken onze mobiele telefoons en datacard niet te werken. Er is hier zo te zien een monopolistische provider op een frequentie die wij niet hebben. We hebben in Nederland bewust drie verschillende providers gekozen om maximale kans te maken ergens contact te maken. Nu, hier niet. De Fransen in Europa zijn een slag apart, maar in Canada????
De camping heeft volgens eigen zeggen een draadloos netwerk met als inlogcode Test1. Kennelijk door een Engelsman aangelegd, want niet te vinden. Vanavond dus opnieuw geen weblog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten