Toen we vanochtend door de zon gewekt werden wisten we direct wat we wilden gaan doen; het Forillon National Park. Dit park omvat de meest oostelijke landtong van de Gaspesie en begint op een steenworp afstand van onze camping. We waren met name geïnteresseerd in de wandeling naar Cap-Gaspe, het meest oostelijke puntje van dit park. Voor alle zekerheid toch nog even naar het visitors centre om te overleggen (en te betalen, want voor alle parken moet je hier (wat) betalen). Ons idee bleek niet verkeerd, dus vandaag voor de derde dag op rij een wandeling in een van Canada’s Nationale Parken. Het werd een prachtige tocht onder een nog steeds lekker zonnetje. Ik dacht onderweg een zeeleeuw te zien, maar werd door Cora uitgelachen. Toch een foto met de telelens genomen en wat bleek in de camper na vele keren uitvergroten, mooi wel!! Bij de vuurtoren op de kaap aangekomen wachtte ons een wat mindere verrassing want aan de zeekant bleek het helemaal dichtgetrokken te zijn. Als je geluk hebt kun je hier walvissen voorbij zien trekken, maar in dit weer was dat een utopie of het beest moest zo ongeveer de kust opkruipen. Wel kon zelfs Cora hier zeeleeuwen zien zwemmen. We waren nog niet terug bij de camper of er barstte toch een fikse bui los, boffen! Daarna verder met de tocht. Het eerste idee was om bij Perce te stoppen, nu dat bleek een touristtrap van jewelste te zijn. Op naar het volgende dorp.
Nog voor dat we er aankwamen zagen we een camping aan het strand met een groot bord Internet. Na al twee dagen zonder enige vorm van communicatie schoten we er naar binnen.
Nu, we kregen een mooie plek en slapen opnieuw vrijwel met ons hoofd in de golven, maar internet nog even niet. Haar broer wist alles van internet, maar kwam pas later. Echter, toen die kwam bleek hij er helaas geen enkele kaas van gegeten te hebben. Het draadloze netwerk had ik wel gevonden, nu graag even het password. Het password?? Tja, voor dat soort vragen moest hij bij degene zijn die het netwerk had opgezet. En die werkte in de stad. Hoe laat is het? O, al zes uur. Jammer, hij gaat om vijf uur naar huis….. Camping met internet a la Quebec!!
Overigens was hij wel zo vriendelijk om mij in zijn hutje (want meer is het niet) uit te nodigen opdat ik op zijn computer tenminste nog mijn emails kon lezen. Echter, helaas opnieuw geen weblog. Wel een snel bericht dat problemen zijn. Ben heel benieuwd hoe de communicatie de resterende tijd gaat verlopen.
Goeie spullen, camara, helpen bij een goed debat, dat blijkt wel uit het verhaal met de zeeleeuw.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Cobi en Jan